insultaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of īnsultō.
Participle[edit]
īnsultātūrus (feminine īnsultātūra, neuter īnsultātūrum); first/second-declension participle
- about to insult
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnsultātūrus | īnsultātūra | īnsultātūrum | īnsultātūrī | īnsultātūrae | īnsultātūra | |
Genitive | īnsultātūrī | īnsultātūrae | īnsultātūrī | īnsultātūrōrum | īnsultātūrārum | īnsultātūrōrum | |
Dative | īnsultātūrō | īnsultātūrō | īnsultātūrīs | ||||
Accusative | īnsultātūrum | īnsultātūram | īnsultātūrum | īnsultātūrōs | īnsultātūrās | īnsultātūra | |
Ablative | īnsultātūrō | īnsultātūrā | īnsultātūrō | īnsultātūrīs | |||
Vocative | īnsultātūre | īnsultātūra | īnsultātūrum | īnsultātūrī | īnsultātūrae | īnsultātūra |