intermissurus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of intermittō.
Participle[edit]
intermissūrus (feminine intermissūra, neuter intermissūrum); first/second-declension participle
- about to interrupt
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | intermissūrus | intermissūra | intermissūrum | intermissūrī | intermissūrae | intermissūra | |
Genitive | intermissūrī | intermissūrae | intermissūrī | intermissūrōrum | intermissūrārum | intermissūrōrum | |
Dative | intermissūrō | intermissūrō | intermissūrīs | ||||
Accusative | intermissūrum | intermissūram | intermissūrum | intermissūrōs | intermissūrās | intermissūra | |
Ablative | intermissūrō | intermissūrā | intermissūrō | intermissūrīs | |||
Vocative | intermissūre | intermissūra | intermissūrum | intermissūrī | intermissūrae | intermissūra |