interponens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of interpōnō.
Participle[edit]
interpōnēns (genitive interpōnentis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | interpōnēns | interpōnentēs | interpōnentia | ||
Genitive | interpōnentis | interpōnentium | |||
Dative | interpōnentī | interpōnentibus | |||
Accusative | interpōnentem | interpōnēns | interpōnentēs interpōnentīs |
interpōnentia | |
Ablative | interpōnente interpōnentī1 |
interpōnentibus | |||
Vocative | interpōnēns | interpōnentēs | interpōnentia |
1When used purely as an adjective.