invectivus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Adjective[edit]
invectīvus (feminine invectīva, neuter invectīvum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | invectīvus | invectīva | invectīvum | invectīvī | invectīvae | invectīva | |
Genitive | invectīvī | invectīvae | invectīvī | invectīvōrum | invectīvārum | invectīvōrum | |
Dative | invectīvō | invectīvō | invectīvīs | ||||
Accusative | invectīvum | invectīvam | invectīvum | invectīvōs | invectīvās | invectīva | |
Ablative | invectīvō | invectīvā | invectīvō | invectīvīs | |||
Vocative | invectīve | invectīva | invectīvum | invectīvī | invectīvae | invectīva |
Descendants[edit]
- → French: invective (learned)
Further reading[edit]
- “invectivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invectivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.