irrupturus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Future active participle of irrumpō.

Participle[edit]

irruptūrus (feminine irruptūra, neuter irruptūrum); first/second-declension participle

  1. about to intrude
  2. about to rush upon
  3. about to burst upon
  4. about to invade
  5. about to force into
  6. about to penetrate

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative irruptūrus irruptūra irruptūrum irruptūrī irruptūrae irruptūra
Genitive irruptūrī irruptūrae irruptūrī irruptūrōrum irruptūrārum irruptūrōrum
Dative irruptūrō irruptūrō irruptūrīs
Accusative irruptūrum irruptūram irruptūrum irruptūrōs irruptūrās irruptūra
Ablative irruptūrō irruptūrā irruptūrō irruptūrīs
Vocative irruptūre irruptūra irruptūrum irruptūrī irruptūrae irruptūra