luctificus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From lūctus (mourning, grief) +‎ -i- +‎ -ficus (-making).

Pronunciation[edit]

(Classical) IPA(key): /luːkˈti.fi.kus/, [ɫ̪uːkˈt̪ɪfɪkʊs̠]

Adjective[edit]

lūctificus (feminine lūctifica, neuter lūctificum, comparative lūctificior, superlative lūctificissimus); first/second-declension adjective

  1. baleful
  2. causing grief

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative lūctificus lūctifica lūctificum lūctificī lūctificae lūctifica
Genitive lūctificī lūctificae lūctificī lūctificōrum lūctificārum lūctificōrum
Dative lūctificō lūctificō lūctificīs
Accusative lūctificum lūctificam lūctificum lūctificōs lūctificās lūctifica
Ablative lūctificō lūctificā lūctificō lūctificīs
Vocative lūctifice lūctifica lūctificum lūctificī lūctificae lūctifica

References[edit]

  • lūctificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • luctificus in D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, Wiley Publishing, 1968