mównictwo

See also: mownictwo

Polish

Alternative forms

• mownictwo (obsolete)

Etymology

From mównik +‎ -ctwo. First attested in 1845.

Pronunciation

• IPA^(key): /muvˈɲit͡s.tfɔ/
• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: mów‧nic‧two

Noun

mównictwo n

1. (obsolete) eloquence (art of speaking)

Declension

Declension of mównictwo

	singular
nominative	mównictwo
genitive	mównictwa
dative	mównictwu
accusative	mównictwo
instrumental	mównictwem
locative	mównictwie
vocative	mównictwo

Related terms

adjectives

• mowny
• mówcowy
• mówczy
• mówieniowy
• mówiony
• mówniczy

 

adverb

• mownie

 

nouns

• mowa
• mowina
• mowisko
• mowność
• mówca
• mówczyni
• móweczka
• mówiąca
• mówiący
• mówka
• mównica
• mównik

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• mównictwo in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mównictwo”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1057