müftü
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Ottoman Turkish مفتی, from Arabic مُفْتٍ (muftin), definite المُفْتِي (al-muftī), the active participle of أَفْتَى (ʔaftā, “to deliver a formal opinion”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
müftü (definite accusative müftüyü, plural müftüler)
Declension[edit]
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | müftü | |
| Definite accusative | müftüyü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | müftü | müftüler |
| Definite accusative | müftüyü | müftüleri |
| Dative | müftüye | müftülere |
| Locative | müftüde | müftülerde |
| Ablative | müftüden | müftülerden |
| Genitive | müftünün | müftülerin |
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
References[edit]
- Kélékian, Diran (1911) “مفتی”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 1201