manumittens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of manūmittō.

Participle[edit]

manūmittēns (genitive manūmittentis); third-declension one-termination participle

  1. releasing

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative manūmittēns manūmittentēs manūmittentia
Genitive manūmittentis manūmittentium
Dative manūmittentī manūmittentibus
Accusative manūmittentem manūmittēns manūmittentēs
manūmittentīs
manūmittentia
Ablative manūmittente
manūmittentī1
manūmittentibus
Vocative manūmittēns manūmittentēs manūmittentia

1When used purely as an adjective.