permiscens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of permisceō.

Participle[edit]

permiscēns (genitive permiscentis); third-declension one-termination participle

  1. intermingling

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative permiscēns permiscentēs permiscentia
Genitive permiscentis permiscentium
Dative permiscentī permiscentibus
Accusative permiscentem permiscēns permiscentēs
permiscentīs
permiscentia
Ablative permiscente
permiscentī1
permiscentibus
Vocative permiscēns permiscentēs permiscentia

1When used purely as an adjective.