podgonić

Polish

Etymology

From pod- +‎ gonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔdˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: pod‧go‧nić

Verb

podgonić pf (imperfective podganiać)

1. (transitive) to catch up on

   Synonyms: nadrobić, odrobić, odpracować

Conjugation

Conjugation of podgonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podgonić
future tense	1st	podgonię			podgonimy
	2nd	podgonisz			podgonicie
	3rd	podgoni			podgonią
	impersonal	podgoni się
past tense	1st	podgoniłem, -(e)m podgonił	podgoniłam, -(e)m podgoniła	podgoniłom, -(e)m podgoniło	podgoniliśmy, -(e)śmy podgonili	podgoniłyśmy, -(e)śmy podgoniły
	2nd	podgoniłeś, -(e)ś podgonił	podgoniłaś, -(e)ś podgoniła	podgoniłoś, -(e)ś podgoniło	podgoniliście, -(e)ście podgonili	podgoniłyście, -(e)ście podgoniły
	3rd	podgonił	podgoniła	podgoniło	podgonili	podgoniły
	impersonal	podgoniono
conditional	1st	podgoniłbym, bym podgonił	podgoniłabym, bym podgoniła	podgoniłobym, bym podgoniło	podgonilibyśmy, byśmy podgonili	podgoniłybyśmy, byśmy podgoniły
	2nd	podgoniłbyś, byś podgonił	podgoniłabyś, byś podgoniła	podgoniłobyś, byś podgoniło	podgonilibyście, byście podgonili	podgoniłybyście, byście podgoniły
	3rd	podgoniłby, by podgonił	podgoniłaby, by podgoniła	podgoniłoby, by podgoniło	podgoniliby, by podgonili	podgoniłyby, by podgoniły
	impersonal	podgoniono by
imperative	1st	niech podgonię			podgońmy
	2nd	podgoń			podgońcie
	3rd	niech podgoni			niech podgonią
passive adjectival participle		podgoniony	podgoniona	podgonione	podgonieni	podgonione
anterior adverbial participle		podgoniwszy
verbal noun		podgonienie

Further reading

• podgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podgonić in Polish dictionaries at PWN