pokroczyć

Polish

Etymology

From po- +‎ kroczyć. First attested in 1560.

Verb

pokroczyć pf (imperfective pokraczać)

1. (intransitive, Middle Polish) to step; to go
   • 1560, M. Rej, Wizerunk‎^[1], page 108v:

     Myſli ſobye nieborak/ y wſpomni ná Bogá/ Y wnet mu ſie zmieniła oná we łbye trwogá. Przypádnie mu dobra myſl/ wnet dáley pokrocży.

     Myśli sobie nieborak/ i wspomni na Boga/ I wnet mu się zmieniła ona w łbie trwoga. Przypadnie mu dobra myśl/ wnet dalej pokroczy.

     And the wretch/and notices God/And quickly the fright changed in his head/ A good thought occurs to him/ he then quickly steps farther.

Related terms

noun

• pokraka

 

References

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pokroczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]