polecieć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From po- +‎ lecieć.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pɔˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: po‧le‧cieć

Verb[edit]

polecieć pf (imperfective lecieć, indeterminate latać)

  1. (intransitive) to fly

Conjugation[edit]

Conjugation of polecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polecieć
future tense 1st polecę polecimy
2nd polecisz polecicie
3rd poleci polecą
impersonal poleci się
past tense 1st poleciałem,
-(e)m poleciał
poleciałam,
-(e)m poleciała
poleciałom,
-(e)m poleciało
polecieliśmy,
-(e)śmy polecieli
poleciałyśmy,
-(e)śmy poleciały
2nd poleciałeś,
-(e)ś poleciał
poleciałaś,
-(e)ś poleciała
poleciałoś,
-(e)ś poleciało
polecieliście,
-(e)ście polecieli
poleciałyście,
-(e)ście poleciały
3rd poleciał poleciała poleciało polecieli poleciały
impersonal poleciano
conditional 1st poleciałbym,
bym poleciał
poleciałabym,
bym poleciała
poleciałobym,
bym poleciało
polecielibyśmy,
byśmy polecieli
poleciałybyśmy,
byśmy poleciały
2nd poleciałbyś,
byś poleciał
poleciałabyś,
byś poleciała
poleciałobyś,
byś poleciało
polecielibyście,
byście polecieli
poleciałybyście,
byście poleciały
3rd poleciałby,
by poleciał
poleciałaby,
by poleciała
poleciałoby,
by poleciało
polecieliby,
by polecieli
poleciałyby,
by poleciały
impersonal poleciano by
imperative 1st niech polecę polećmy
2nd poleć polećcie
3rd niech poleci niech polecą
anterior adverbial participle poleciawszy
verbal noun polecenie

Further reading[edit]

  • polecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polecieć in Polish dictionaries at PWN