popsuć

Polish

Etymology

From po- +‎ psuć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.psut͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔpsut͡ɕ
• Syllabification: po‧psuć

Verb

popsuć pf (imperfective psuć)

1. (transitive) to break (cause to stop working)
2. (reflexive with się) to break, to break down, to go kaput

Conjugation

Conjugation of popsuć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		popsuć
future tense	1st	popsuję			popsujemy
	2nd	popsujesz			popsujecie
	3rd	popsuje			popsują
	impersonal	popsuje się
past tense	1st	popsułem, -(e)m popsuł	popsułam, -(e)m popsuła	popsułom, -(e)m popsuło	popsuliśmy, -(e)śmy popsuli	popsułyśmy, -(e)śmy popsuły
	2nd	popsułeś, -(e)ś popsuł	popsułaś, -(e)ś popsuła	popsułoś, -(e)ś popsuło	popsuliście, -(e)ście popsuli	popsułyście, -(e)ście popsuły
	3rd	popsuł	popsuła	popsuło	popsuli	popsuły
	impersonal	popsuto
conditional	1st	popsułbym, bym popsuł	popsułabym, bym popsuła	popsułobym, bym popsuło	popsulibyśmy, byśmy popsuli	popsułybyśmy, byśmy popsuły
	2nd	popsułbyś, byś popsuł	popsułabyś, byś popsuła	popsułobyś, byś popsuło	popsulibyście, byście popsuli	popsułybyście, byście popsuły
	3rd	popsułby, by popsuł	popsułaby, by popsuła	popsułoby, by popsuło	popsuliby, by popsuli	popsułyby, by popsuły
	impersonal	popsuto by
imperative	1st	niech popsuję			popsujmy
	2nd	popsuj			popsujcie
	3rd	niech popsuje			niech popsują
passive adjectival participle		popsuty	popsuta	popsute	popsuci	popsute
anterior adverbial participle		popsuwszy
verbal noun		popsucie

Further reading

• popsuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• popsuć in Polish dictionaries at PWN