praeacutus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /prae̯.aˈkuː.tus/, [präe̯äˈkuːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.aˈku.tus/, [preäˈkuːt̪us]
Adjective
[edit]praeacūtus (feminine praeacūta, neuter praeacūtum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praeacūtus | praeacūta | praeacūtum | praeacūtī | praeacūtae | praeacūta | |
Genitive | praeacūtī | praeacūtae | praeacūtī | praeacūtōrum | praeacūtārum | praeacūtōrum | |
Dative | praeacūtō | praeacūtō | praeacūtīs | ||||
Accusative | praeacūtum | praeacūtam | praeacūtum | praeacūtōs | praeacūtās | praeacūta | |
Ablative | praeacūtō | praeacūtā | praeacūtō | praeacūtīs | |||
Vocative | praeacūte | praeacūta | praeacūtum | praeacūtī | praeacūtae | praeacūta |
Related terms
[edit]References
[edit]- “praeacutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers