praedicativus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From praedicātus (past participle of praedicō) +‎ -īvus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

praedicātīvus (feminine praedicātīva, neuter praedicātīvum); first/second-declension adjective

  1. declaring, asserting, predicative

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praedicātīvus praedicātīva praedicātīvum praedicātīvī praedicātīvae praedicātīva
Genitive praedicātīvī praedicātīvae praedicātīvī praedicātīvōrum praedicātīvārum praedicātīvōrum
Dative praedicātīvō praedicātīvō praedicātīvīs
Accusative praedicātīvum praedicātīvam praedicātīvum praedicātīvōs praedicātīvās praedicātīva
Ablative praedicātīvō praedicātīvā praedicātīvō praedicātīvīs
Vocative praedicātīve praedicātīva praedicātīvum praedicātīvī praedicātīvae praedicātīva

References[edit]