retu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rétu and rètǔ

Asturian[edit]

Etymology[edit]

From retar.

Noun[edit]

retu m (plural retos)

  1. challenge

Synonyms[edit]

Related terms[edit]

Ingrian[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Finnic *rëtu. Cognates include Southern Karelian redu and Veps redu.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

retu

  1. mud, dirt

Declension[edit]

Declension of retu (type 4/koivu, t- gradation, gemination)
singular plural
nominative retu reut
genitive reun rettuin, retuloin
partitive rettua retuja, retuloja
illative rettuu rettui, retuloihe
inessive reus reuis, retulois
elative reust reuist, retuloist
allative reulle reuille, retuloille
adessive reul reuil, retuloil
ablative reult reuilt, retuloilt
translative reuks reuiks, retuloiks
essive retunna, rettuun retuinna, retuloinna, rettuin, retuloin
exessive1) retunt retuint, retuloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

Synonyms[edit]

Derived terms[edit]

References[edit]

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 19
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 471

Latvian[edit]

Adjective[edit]

retu

  1. inflection of rets:
    1. accusative/instrumental singular masculine/feminine
    2. genitive plural masculine/feminine