reyta

Afar

Reyta.

Pronunciation

• IPA^(key): /rejˈta/, [ɾɛjˈtʌ]
• Hyphenation: reyta

Noun

reytá f (masculine dabéela, plural wadár m)

1. she-goat

Declension

Declension of reytá
absolutive	reytá
predicative	reytá
subjective	reytá
genitive	reytá
Postpositioned forms l-case reytál k-case reyták t-case reytát h-case reytáh

References

• E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “reyta”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN
• Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎^[1], Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis)

Icelandic

Etymology

From Old Norse reyta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈreiːta/
• Rhymes: -eiːta

Verb

reyta (weak verb, third-person singular past indicative reytti, supine reytt)

1. (transitive, with accusative) to pluck, to pick

   Synonyms: tína, plokka

Conjugation

reyta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að reyta
supine (sagnbót)		reytt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reytandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reyti	við reytum	present (nútíð)	ég reyti	við reytum
	þú reytir	þið reytið		þú reytir	þið reytið
	hann, hún, það reytir	þeir, þær, þau reyta		hann, hún, það reyti	þeir, þær, þau reyti
past (þátíð)	ég reytti	við reyttum	past (þátíð)	ég reytti	við reyttum
	þú reyttir	þið reyttuð		þú reyttir	þið reyttuð
	hann, hún, það reytti	þeir, þær, þau reyttu		hann, hún, það reytti	þeir, þær, þau reyttu
imperative (boðháttur)	reyt (þú)	reytið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reyttu	reytiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reytast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að reytast
supine (sagnbót)		reyst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reytandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reytist	við reytumst	present (nútíð)	ég reytist	við reytumst
	þú reytist	þið reytist		þú reytist	þið reytist
	hann, hún, það reytist	þeir, þær, þau reytast		hann, hún, það reytist	þeir, þær, þau reytist
past (þátíð)	ég reyttist	við reyttumst	past (þátíð)	ég reyttist	við reyttumst
	þú reyttist	þið reyttust		þú reyttist	þið reyttust
	hann, hún, það reyttist	þeir, þær, þau reyttust		hann, hún, það reyttist	þeir, þær, þau reyttust
imperative (boðháttur)	reyst (þú)	reytist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reystu	reytisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

reyttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reyttur	reytt	reytt		reyttir	reyttar	reytt
accusative (þolfall)	reyttan	reytta	reytt		reytta	reyttar	reytt
dative (þágufall)	reyttum	reyttri	reyttu		reyttum	reyttum	reyttum
genitive (eignarfall)	reytts	reyttrar	reytts		reyttra	reyttra	reyttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	reytti	reytta	reytta		reyttu	reyttu	reyttu
accusative (þolfall)	reytta	reyttu	reytta		reyttu	reyttu	reyttu
dative (þágufall)	reytta	reyttu	reytta		reyttu	reyttu	reyttu
genitive (eignarfall)	reytta	reyttu	reytta		reyttu	reyttu	reyttu

Derived terms

• reyta saman (“to scrape together”)