rimaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of rīmor.
Participle[edit]
rīmātūrus (feminine rīmātūra, neuter rīmātūrum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rīmātūrus | rīmātūra | rīmātūrum | rīmātūrī | rīmātūrae | rīmātūra | |
Genitive | rīmātūrī | rīmātūrae | rīmātūrī | rīmātūrōrum | rīmātūrārum | rīmātūrōrum | |
Dative | rīmātūrō | rīmātūrō | rīmātūrīs | ||||
Accusative | rīmātūrum | rīmātūram | rīmātūrum | rīmātūrōs | rīmātūrās | rīmātūra | |
Ablative | rīmātūrō | rīmātūrā | rīmātūrō | rīmātūrīs | |||
Vocative | rīmātūre | rīmātūra | rīmātūrum | rīmātūrī | rīmātūrae | rīmātūra |