rocín

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rocin and roçin

Galician[edit]

Etymology[edit]

From Old Galician-Portuguese rocin (13th century, Cantigas de Santa Maria), of uncertain origin; ultimately probably from Proto-Germanic *hrussą (horse).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /roˈθiŋ/, (western) /roˈsiŋ/

Noun[edit]

rocín m (plural rocíns)

  1. rowney, pack horse
    • 1458, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 357:
      foran en tomar aos mercadores e tauerneiros d'Arçúa et das Duas Casas viinte e hun roçín d'albardas con senos aparellos
      they went and took from the merchants and innkeepers of Arzúa and Dúas Casas twenty-one packsaddle rowneys with their respective tacks

References[edit]

  • rocin” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • rocín” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.* “rocín” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • rocín” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • rocín” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Spanish[edit]

Etymology[edit]

Of uncertain origin. Possible etymologies include:

Cognate with Portuguese rocim.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (Spain) /roˈθin/ [roˈθĩn]
  • IPA(key): (Latin America) /roˈsin/ [roˈsĩn]
  • Rhymes: -in
  • Syllabification: ro‧cín

Noun[edit]

rocín m (plural rocines)

  1. nag (an old, useless horse)

Further reading[edit]