rozkojarzenie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From rozkojarzyć + -enie.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
rozkojarzenie n
- verbal noun of rozkojarzyć
- distraction, absent-mindedness
- Synonyms: roztargnienie, roztrzepanie, nieuwaga
Declension[edit]
Declension of rozkojarzenie
| singular | |
|---|---|
| nominative | rozkojarzenie |
| genitive | rozkojarzenia |
| dative | rozkojarzeniu |
| accusative | rozkojarzenie |
| instrumental | rozkojarzeniem |
| locative | rozkojarzeniu |
| vocative | rozkojarzenie |
Related terms[edit]
adjective
Further reading[edit]
- rozkojarzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkojarzenie in Polish dictionaries at PWN