rozpaść

Polish

Etymology

From roz- +‎ paść.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.paɕt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔspaɕt͡ɕ
• Syllabification: roz‧paść

Verb

rozpaść pf (imperfective rozpadać)

1. (reflexive with się) to fall apart, to disintegrate

Conjugation

Conjugation of rozpaść pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozpaść
future tense	1st	rozpadnę			rozpadniemy
	2nd	rozpadniesz			rozpadniecie
	3rd	rozpadnie			rozpadną
	impersonal	rozpadnie się
past tense	1st	rozpadłem, -(e)m rozpadł	rozpadłam, -(e)m rozpadła	rozpadłom, -(e)m rozpadło	rozpadliśmy, -(e)śmy rozpadli	rozpadłyśmy, -(e)śmy rozpadły
	2nd	rozpadłeś, -(e)ś rozpadł	rozpadłaś, -(e)ś rozpadła	rozpadłoś, -(e)ś rozpadło	rozpadliście, -(e)ście rozpadli	rozpadłyście, -(e)ście rozpadły
	3rd	rozpadł	rozpadła	rozpadło	rozpadli	rozpadły
	impersonal	rozpadnięto
conditional	1st	rozpadłbym, bym rozpadł	rozpadłabym, bym rozpadła	rozpadłobym, bym rozpadło	rozpadlibyśmy, byśmy rozpadli	rozpadłybyśmy, byśmy rozpadły
	2nd	rozpadłbyś, byś rozpadł	rozpadłabyś, byś rozpadła	rozpadłobyś, byś rozpadło	rozpadlibyście, byście rozpadli	rozpadłybyście, byście rozpadły
	3rd	rozpadłby, by rozpadł	rozpadłaby, by rozpadła	rozpadłoby, by rozpadło	rozpadliby, by rozpadli	rozpadłyby, by rozpadły
	impersonal	rozpadnięto by
imperative	1st	niech rozpadnę			rozpadnijmy
	2nd	rozpadnij			rozpadnijcie
	3rd	niech rozpadnie			niech rozpadną
passive adjectival participle		rozpadnięty	rozpadnięta	rozpadnięte	rozpadnięci	rozpadnięte
anterior adverbial participle		rozpadłszy
verbal noun		rozpadnięcie

Further reading

• rozpaść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpaść in Polish dictionaries at PWN