rozplanować

Polish

Etymology

From roz- +‎ planować.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.plaˈnɔ.vat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: roz‧pla‧no‧wać

Verb

rozplanować pf (imperfective rozplanowywać)

1. (transitive) to plan out, to organize

Conjugation

Conjugation of rozplanować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozplanować
future tense	1st	rozplanuję			rozplanujemy
	2nd	rozplanujesz			rozplanujecie
	3rd	rozplanuje			rozplanują
	impersonal	rozplanuje się
past tense	1st	rozplanowałem, -(e)m rozplanował	rozplanowałam, -(e)m rozplanowała	rozplanowałom, -(e)m rozplanowało	rozplanowaliśmy, -(e)śmy rozplanowali	rozplanowałyśmy, -(e)śmy rozplanowały
	2nd	rozplanowałeś, -(e)ś rozplanował	rozplanowałaś, -(e)ś rozplanowała	rozplanowałoś, -(e)ś rozplanowało	rozplanowaliście, -(e)ście rozplanowali	rozplanowałyście, -(e)ście rozplanowały
	3rd	rozplanował	rozplanowała	rozplanowało	rozplanowali	rozplanowały
	impersonal	rozplanowano
conditional	1st	rozplanowałbym, bym rozplanował	rozplanowałabym, bym rozplanowała	rozplanowałobym, bym rozplanowało	rozplanowalibyśmy, byśmy rozplanowali	rozplanowałybyśmy, byśmy rozplanowały
	2nd	rozplanowałbyś, byś rozplanował	rozplanowałabyś, byś rozplanowała	rozplanowałobyś, byś rozplanowało	rozplanowalibyście, byście rozplanowali	rozplanowałybyście, byście rozplanowały
	3rd	rozplanowałby, by rozplanował	rozplanowałaby, by rozplanowała	rozplanowałoby, by rozplanowało	rozplanowaliby, by rozplanowali	rozplanowałyby, by rozplanowały
	impersonal	rozplanowano by
imperative	1st	niech rozplanuję			rozplanujmy
	2nd	rozplanuj			rozplanujcie
	3rd	niech rozplanuje			niech rozplanują
passive adjectival participle		rozplanowany	rozplanowana	rozplanowane	rozplanowani	rozplanowane
anterior adverbial participle		rozplanowawszy
verbal noun		rozplanowanie

Further reading

• rozplanować in Polish dictionaries at PWN