trimaculatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
New Latin; from tri- + maculatus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /tri.ma.kuˈlaː.tus/, [t̪rɪmäkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tri.ma.kuˈla.tus/, [t̪rimäkuˈläːt̪us]
Adjective[edit]
trimaculātus (feminine trimaculāta, neuter trimaculātum); first/second-declension adjective
Usage notes[edit]
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | trimaculātus | trimaculāta | trimaculātum | trimaculātī | trimaculātae | trimaculāta | |
Genitive | trimaculātī | trimaculātae | trimaculātī | trimaculātōrum | trimaculātārum | trimaculātōrum | |
Dative | trimaculātō | trimaculātō | trimaculātīs | ||||
Accusative | trimaculātum | trimaculātam | trimaculātum | trimaculātōs | trimaculātās | trimaculāta | |
Ablative | trimaculātō | trimaculātā | trimaculātō | trimaculātīs | |||
Vocative | trimaculāte | trimaculāta | trimaculātum | trimaculātī | trimaculātae | trimaculāta |