triunus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From tri- +‎ ūnus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

triūnus (feminine triūna, neuter triūnum); first/second-declension adjective (pronominal)

  1. triune
    • 1825, Johannes à Marck, chapter XXVI, in Johannis Marckii Christianæ Theologiæ Medulla Didactico-elenctica[1], 1st American edition, Philadelphia: Towar & Hogan, page 253:
      sed non est illud necessarium, cum Triunus Deus nomen Patris bene admittat,
      (please add an English translation of this quotation)

Declension[edit]

First/second-declension adjective (pronominal).

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative triūnus triūna triūnum triūnī triūnae triūna
Genitive triūnī̆us
triūnī
triūnōrum triūnārum triūnōrum
Dative triūnī triūnīs
Accusative triūnum triūnam triūnum triūnōs triūnās triūna
Ablative triūnō triūnā triūnō triūnīs
Vocative triūne triūna triūnum triūnī triūnae triūna