werbownik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From werbować +‎ -nik.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vɛrˈbɔv.ɲik/
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: wer‧bow‧nik

Noun[edit]

werbownik m pers

  1. (dated) recruiter
  2. (dated) canvasser

Declension[edit]

Declension of werbownik
singular plural
nominative werbownik werbownicy/werbowniki (deprecative)
genitive werbownika werbowników
dative werbownikowi werbownikom
accusative werbownika werbowników
instrumental werbownikiem werbownikami
locative werbowniku werbownikach
vocative werbowniku werbownicy

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • werbownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • werbownik in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=werbownik&oldid=72350847"