wybronić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From wy- +‎ bronić.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

wybronić pf (imperfective wybraniać)

  1. (transitive) to defend (to support by words or writing, to vindicate, talk in favour of)
    Synonym: wyratować
  2. (reflexive with się) to defend oneself
    Synonym: wyratować się

Conjugation[edit]

Conjugation of wybronić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybronić
future tense 1st wybronię wybronimy
2nd wybronisz wybronicie
3rd wybroni wybronią
impersonal wybroni się
past tense 1st wybroniłem,
-(e)m wybronił
wybroniłam,
-(e)m wybroniła
wybroniłom,
-(e)m wybroniło
wybroniliśmy,
-(e)śmy wybronili
wybroniłyśmy,
-(e)śmy wybroniły
2nd wybroniłeś,
-(e)ś wybronił
wybroniłaś,
-(e)ś wybroniła
wybroniłoś,
-(e)ś wybroniło
wybroniliście,
-(e)ście wybronili
wybroniłyście,
-(e)ście wybroniły
3rd wybronił wybroniła wybroniło wybronili wybroniły
impersonal wybroniono
conditional 1st wybroniłbym,
bym wybronił
wybroniłabym,
bym wybroniła
wybroniłobym,
bym wybroniło
wybronilibyśmy,
byśmy wybronili
wybroniłybyśmy,
byśmy wybroniły
2nd wybroniłbyś,
byś wybronił
wybroniłabyś,
byś wybroniła
wybroniłobyś,
byś wybroniło
wybronilibyście,
byście wybronili
wybroniłybyście,
byście wybroniły
3rd wybroniłby,
by wybronił
wybroniłaby,
by wybroniła
wybroniłoby,
by wybroniło
wybroniliby,
by wybronili
wybroniłyby,
by wybroniły
impersonal wybroniono by
imperative 1st niech wybronię wybrońmy
2nd wybroń wybrońcie
3rd niech wybroni niech wybronią
passive adjectival participle wybroniony wybroniona wybronione wybronieni wybronione
anterior adverbial participle wybroniwszy
verbal noun wybronienie

Further reading[edit]

  • wybronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybronić in Polish dictionaries at PWN