zakonnik

See also: zákonník

Polish

zakonnicy

Etymology

Inherited from Old Polish zakonnik, from Proto-Slavic *zakonьnikъ. By surface analysis, zakon +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈkɔn.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɲik
• Syllabification: za‧kon‧nik

Noun

zakonnik m pers (female equivalent zakonnica)

1. (Roman Catholicism) friar, monk (member of a mendicant Christian order such as the Augustinians, Carmelites (white friars), Franciscans (grey friars), or the Dominicans (black friars))

   Synonyms: braciszek, brat

   Hypernym: mnich

Declension

Declension of zakonnik

	singular	plural
nominative	zakonnik	zakonnicy/zakonniki (deprecative)
genitive	zakonnika	zakonników
dative	zakonnikowi	zakonnikom
accusative	zakonnika	zakonników
instrumental	zakonnikiem	zakonnikami
locative	zakonniku	zakonnikach
vocative	zakonniku	zakonnicy

Further reading

• zakonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakonnik in Polish dictionaries at PWN