zamieszkać

Polish

Etymology

From za- +‎ mieszkać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈmjɛʂ.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛʂkat͡ɕ
• Syllabification: za‧miesz‧kać

Verb

zamieszkać pf (imperfective zamieszkiwać)

1. (transitive) to settle, to take up residence
2. (intransitive) to appear, to manifest

Conjugation

Conjugation of zamieszkać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zamieszkać
future tense	1st	zamieszkam			zamieszkamy
	2nd	zamieszkasz			zamieszkacie
	3rd	zamieszka			zamieszkają
	impersonal	zamieszka się
past tense	1st	zamieszkałem, -(e)m zamieszkał	zamieszkałam, -(e)m zamieszkała	zamieszkałom, -(e)m zamieszkało	zamieszkaliśmy, -(e)śmy zamieszkali	zamieszkałyśmy, -(e)śmy zamieszkały
	2nd	zamieszkałeś, -(e)ś zamieszkał	zamieszkałaś, -(e)ś zamieszkała	zamieszkałoś, -(e)ś zamieszkało	zamieszkaliście, -(e)ście zamieszkali	zamieszkałyście, -(e)ście zamieszkały
	3rd	zamieszkał	zamieszkała	zamieszkało	zamieszkali	zamieszkały
	impersonal	zamieszkano
conditional	1st	zamieszkałbym, bym zamieszkał	zamieszkałabym, bym zamieszkała	zamieszkałobym, bym zamieszkało	zamieszkalibyśmy, byśmy zamieszkali	zamieszkałybyśmy, byśmy zamieszkały
	2nd	zamieszkałbyś, byś zamieszkał	zamieszkałabyś, byś zamieszkała	zamieszkałobyś, byś zamieszkało	zamieszkalibyście, byście zamieszkali	zamieszkałybyście, byście zamieszkały
	3rd	zamieszkałby, by zamieszkał	zamieszkałaby, by zamieszkała	zamieszkałoby, by zamieszkało	zamieszkaliby, by zamieszkali	zamieszkałyby, by zamieszkały
	impersonal	zamieszkano by
imperative	1st	niech zamieszkam			zamieszkajmy
	2nd	zamieszkaj			zamieszkajcie
	3rd	niech zamieszka			niech zamieszkają
passive adjectival participle		zamieszkany	zamieszkana	zamieszkane	zamieszkani	zamieszkane
anterior adverbial participle		zamieszkawszy
verbal noun		zamieszkanie

Further reading

• zamieszkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zamieszkać in Polish dictionaries at PWN