zuipen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch supen, from Old Dutch *sūpan, from Proto-Germanic *sūpaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzœy̯.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zui‧pen
• Rhymes: -œy̯pən

Verb

zuipen

1. to swig, to drink heavily, to guzzle

   Nu zuipt hij nog volop, maar wacht tot hij morgen wakker wordt!

   Now he's still swigging like crazy, but wait until he wakes up tomorrow morning!

Conjugation

Conjugation of zuipen (strong class 2b)
infinitive	zuipen
past singular	zoop
past participle	gezopen
infinitive	zuipen
gerund	zuipen n
	present tense	past tense
1st person singular	zuip	zoop
2nd person sing. (jij)	zuipt, zuip2	zoop
2nd person sing. (u)	zuipt	zoop
2nd person sing. (gij)	zuipt	zoopt
3rd person singular	zuipt	zoop
plural	zuipen	zopen
subjunctive sing.1	zuipe	zope
subjunctive plur.1	zuipen	zopen
imperative sing.	zuip
imperative plur.1	zuipt
participles	zuipend	gezopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afzuipen
• bezuipen
• comazuipen
• doodzuipen
• doorzuipen
• gezuip
• inzuipen
• opzuipen
• uitzuipen
• verzuipen
• zuiper
• zuipschuit
• zuipsel

 

Descendants

• Afrikaans: suip
• → Saramaccan: zoin