ανταμώνω
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Byzantine Greek ἀνταμώνω (antamṓnō), from ἀντάμα (antáma) + -ώνω (-óno, suffix for verbs). Also see the Hellenistic phrase ἐν τῷ ἅμα (en tôi háma, “together”).[1][2]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
ανταμώνω • (antamóno) (past αντάμωσα, passive ανταμώνομαι, p‑past ανταμώθηκα, ppp ανταμωμένος)
Conjugation[edit]
ανταμώνω ανταμώνομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ανταμώνω | ανταμώσω | ανταμώνομαι | ανταμωθώ |
| 2 sg | ανταμώνεις | ανταμώσεις | ανταμώνεσαι | ανταμωθείς |
| 3 sg | ανταμώνει | ανταμώσει | ανταμώνεται | ανταμωθεί |
| 1 pl | ανταμώνουμε, [‑ομε] | ανταμώσουμε, [‑ομε] | ανταμωνόμαστε | ανταμωθούμε |
| 2 pl | ανταμώνετε | ανταμώσετε | ανταμώνεστε, ανταμωνόσαστε | ανταμωθείτε |
| 3 pl | ανταμώνουν(ε) | ανταμώσουν(ε) | ανταμώνονται | ανταμωθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | αντάμωνα | αντάμωσα | ανταμωνόμουν(α) | ανταμώθηκα |
| 2 sg | αντάμωνες | αντάμωσες | ανταμωνόσουν(α) | ανταμώθηκες |
| 3 sg | αντάμωνε | αντάμωσε | ανταμωνόταν(ε) | ανταμώθηκε |
| 1 pl | ανταμώναμε | ανταμώσαμε | ανταμωνόμασταν, (‑όμαστε) | ανταμωθήκαμε |
| 2 pl | ανταμώνατε | ανταμώσατε | ανταμωνόσασταν, (‑όσαστε) | ανταμωθήκατε |
| 3 pl | αντάμωναν, ανταμώναν(ε) | αντάμωσαν, ανταμώσαν(ε) | ανταμώνονταν, (ανταμωνόντουσαν) | ανταμώθηκαν, ανταμωθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ανταμώνω ➤ | θα ανταμώσω ➤ | θα ανταμώνομαι ➤ | θα ανταμωθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ανταμώνεις, … | θα ανταμώσεις, … | θα ανταμώνεσαι, … | θα ανταμωθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ανταμώσει | έχω, έχεις, … ανταμωθεί | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ανταμώσει | είχα, είχες, … ανταμωθεί | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ανταμώσει | θα έχω, θα έχεις, … ανταμωθεί | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | αντάμωνε | αντάμωσε | — | ανταμώσου |
| 2 pl | ανταμώνετε | ανταμώστε | ανταμώνεστε | ανταμωθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ανταμώνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας ανταμώσει ➤ | ανταμωμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | ανταμώσει | ανταμωθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms[edit]
References[edit]
- ^ ανταμώνω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
- ^ ανταμώνω - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre