συγχαίρω

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυγχαίρω (xunkhaírō)

Etymology

From συν- (sun-) +‎ χαίρω (khaírō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰǎi̯.rɔː/ → /syɲˈçɛ.ro/ → /siɲˈçe.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰǎi̯.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈkʰɛ.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈçɛ.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈçe.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈçe.ro/

Verb

συγχαίρω • (sunkhaírō)

1. to congratulate
2. to rejoice together with

Inflection

   Present: συγχαίρω, συγχαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγχαίρω	συγχαίρεις	συγχαίρει	συγχαίρετον	συγχαίρετον	συγχαίρομεν	συγχαίρετε	συγχαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	συγχαίρω	συγχαίρῃς	συγχαίρῃ	συγχαίρητον	συγχαίρητον	συγχαίρωμεν	συγχαίρητε	συγχαίρωσῐ(ν)
	optative	συγχαίροιμῐ	συγχαίροις	συγχαίροι	συγχαίροιτον	συγχαιροίτην	συγχαίροιμεν	συγχαίροιτε	συγχαίροιεν
	imperative		σύγχαιρε	συγχαιρέτω	συγχαίρετον	συγχαιρέτων		συγχαίρετε	συγχαιρόντων
middle/ passive	indicative	συγχαίρομαι	συγχαίρῃ, συγχαίρει	συγχαίρεται	συγχαίρεσθον	συγχαίρεσθον	συγχαιρόμεθᾰ	συγχαίρεσθε	συγχαίρονται
	subjunctive	συγχαίρωμαι	συγχαίρῃ	συγχαίρηται	συγχαίρησθον	συγχαίρησθον	συγχαιρώμεθᾰ	συγχαίρησθε	συγχαίρωνται
	optative	συγχαιροίμην	συγχαίροιο	συγχαίροιτο	συγχαίροισθον	συγχαιροίσθην	συγχαιροίμεθᾰ	συγχαίροισθε	συγχαίροιντο
	imperative		συγχαίρου	συγχαιρέσθω	συγχαίρεσθον	συγχαιρέσθων		συγχαίρεσθε	συγχαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγχαίρειν				συγχαίρεσθαι
participle	m	συγχαίρων				συγχαιρόμενος
	f	συγχαίρουσᾰ				συγχαιρομένη
	n	συγχαῖρον				συγχαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συνέχαιρον, συνεχαιρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνέχαιρον	συνέχαιρες	συνέχαιρε(ν)	συνεχαίρετον	συνεχαιρέτην	συνεχαίρομεν	συνεχαίρετε	συνέχαιρον
middle/ passive	indicative	συνεχαιρόμην	συνεχαίρου	συνεχαίρετο	συνεχαίρεσθον	συνεχαιρέσθην	συνεχαιρόμεθᾰ	συνεχαίρεσθε	συνεχαίροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συγχαιρήσω, συγχαιρήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγχαιρήσω	συγχαιρήσεις	συγχαιρήσει	συγχαιρήσετον	συγχαιρήσετον	συγχαιρήσομεν	συγχαιρήσετε	συγχαιρήσουσῐ(ν)
	optative	συγχαιρήσοιμῐ	συγχαιρήσοις	συγχαιρήσοι	συγχαιρήσοιτον	συγχαιρησοίτην	συγχαιρήσοιμεν	συγχαιρήσοιτε	συγχαιρήσοιεν
middle	indicative	συγχαιρήσομαι	συγχαιρήσῃ, συγχαιρήσει	συγχαιρήσεται	συγχαιρήσεσθον	συγχαιρήσεσθον	συγχαιρησόμεθᾰ	συγχαιρήσεσθε	συγχαιρήσονται
	optative	συγχαιρησοίμην	συγχαιρήσοιο	συγχαιρήσοιτο	συγχαιρήσοισθον	συγχαιρησοίσθην	συγχαιρησοίμεθᾰ	συγχαιρήσοισθε	συγχαιρήσοιντο
		active			middle
infinitive		συγχαιρήσειν			συγχαιρήσεσθαι
participle	m	συγχαιρήσων			συγχαιρησόμενος
	f	συγχαιρήσουσᾰ			συγχαιρησομένη
	n	συγχαιρῆσον			συγχαιρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συνεχᾰ́ρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	συνεχᾰ́ρην	συνεχᾰ́ρης	συνεχᾰ́ρη	συνεχᾰ́ρητον	συνεχᾰρήτην	συνεχᾰ́ρημεν	συνεχᾰ́ρητε	συνεχᾰ́ρησᾰν
	subjunctive	συγχᾰρῶ	συγχᾰρῇς	συγχᾰρῇ	συγχᾰρῆτον	συγχᾰρῆτον	συγχᾰρῶμεν	συγχᾰρῆτε	συγχᾰρῶσῐ(ν)
	optative	συγχᾰρείην	συγχᾰρείης	συγχᾰρείη	συγχᾰρεῖτον, συγχᾰρείητον	συγχᾰρείτην, συγχᾰρειήτην	συγχᾰρεῖμεν, συγχᾰρείημεν	συγχᾰρεῖτε, συγχᾰρείητε	συγχᾰρεῖεν, συγχᾰρείησᾰν
	imperative		συγχᾰ́ρηθῐ	συγχᾰρήτω	συγχᾰ́ρητον	συγχᾰρήτων		συγχᾰ́ρητε	συγχᾰρέντων
							passive
infinitive							συγχᾰρῆναι
participle	m						συγχᾰρείς
	f						συγχᾰρεῖσᾰ
	n						συγχᾰρέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• see χαίρω (khaírō, “rejoice”)

Further reading

• “συγχαίρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συγχαίρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγχαίρω. Morphologically, from συγ- (συν-) +‎ χαίρω.

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋˈçero/
• Hyphenation: συγ‧χαί‧ρω

Verb

συγχαίρω • (synchaíro) (past συγχάρηκα/συνεχάρην, passive —)

1. to congratulate
2. (literally) to rejoice together with (rare)

Conjugation

συγχαίρω   (active forms only - irregular)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	συγχαίρω	συγχαρώ
2 sg	συγχαίρεις	συγχαρείς
3 sg	συγχαίρει	συγχαρεί
1 pl	συγχαίρουμε, [‑ομε]	συγχαρούμε
2 pl	συγχαίρετε	συγχαρείτε
3 pl	συγχαίρουν(ε)	συγχαρούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	συνέχαιρα	συγχάρηκα, [{συνεχάρην}]1
2 sg	συνέχαιρες	συγχάρηκες, [{συνεχάρης}]
3 sg	συνέχαιρε	συγχάρηκε, {συνεχάρη}
1 pl	συγχαίραμε	συγχαρήκαμε, [{συνεχάρημεν}]
2 pl	συγχαίρατε	συγχαρήκατε, [{συνεχάρητε}]
3 pl	συνέχαιραν, συγχαίραν(ε)	συγχάρηκαν, συγχαρήκαν(ε), {συνεχάρησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα συγχαίρω ➤	θα συγχαρώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συγχαίρεις, …	θα συγχαρείς, ...
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, ... συγχαρεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, ... συγχαρεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, ... συγχαρεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	—
2 pl	συγχαίρετε	συγχαρείτε
Other forms
Active present participle ➤	συγχαίροντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας συγχαρεί ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	συγχαρεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal, as in the ancient aorist συνεχάρην from the conjugation of συγχαίρω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • Also see verbs χαίρω (chaíro) and επιχαίρω (epichaíro).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• συγχαρητήρια n pl (syncharitíria, “congratulations”)
• συγχωροχάρτι n (synchorochárti, “indulgences”), συχωροχάρτι (sychorochárti)
• συχαρίκια n pl (sycharíkia, “offering congatulations”) (demotic)

• and see: χαίρω (chaíro, “rejoice, I am glad”)