մոլորեցնել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

մոլորեցնել (molorecʻnel)

  1. causative of մոլորել (molorel): to deceive, mislead

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative մոլորեցնել (molorecʻnel)
dative մոլորեցնելու (molorecʻnelu)
ablative մոլորեցնելուց (molorecʻnelucʻ)
instrumental մոլորեցնելով (molorecʻnelov)
locative մոլորեցնելում (molorecʻnelum)
definite forms
nominative մոլորեցնելը/մոլորեցնելն (molorecʻnelə/molorecʻneln)
dative մոլորեցնելուն (molorecʻnelun)
1st person possessive forms (my)
nominative մոլորեցնելս (molorecʻnels)
dative մոլորեցնելուս (molorecʻnelus)
ablative մոլորեցնելուցս (molorecʻnelucʻs)
instrumental մոլորեցնելովս (molorecʻnelovs)
locative մոլորեցնելումս (molorecʻnelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative մոլորեցնելդ (molorecʻneld)
dative մոլորեցնելուդ (molorecʻnelud)
ablative մոլորեցնելուցդ (molorecʻnelucʻd)
instrumental մոլորեցնելովդ (molorecʻnelovd)
locative մոլորեցնելումդ (molorecʻnelumd)