انفجر

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: أنفجر

Arabic[edit]

Root
ف ج ر (f-j-r)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

اِنْفَجَرَ (infajara) VII, non-past يَنْفَجِرُ‎ (yanfajiru)

  1. to go off, to discharge, to burst
    اِنْفَجَرَتِ العَجَلَةُ عِنْدَ تَصَادُمِهَا بِالحَائِطِ.
    infajarati l-ʕajalatu ʕinda taṣādumihā bi-l-ḥāʔiṭi.
    The tire burst when it collided with the wall.
  2. to burst forth
  3. to explode, to detonate
  4. to overflow
  5. to swoop down

Conjugation[edit]

South Levantine Arabic[edit]

Root
ف ج ر
2 terms

Etymology[edit]

From Arabic اِنْفَجَرَ (infajara).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /in.fa.ʒar/, [ɪnˈfa.ʒar], [ɪnˈfa.d͡ʒar]
  • (file)

Verb[edit]

انفجر (infajar) VII (present بنفجر (binfajer))

  1. to explode
    Synonym: فَقَع (faʔaʕ)

Conjugation[edit]

    Conjugation of انفجر (infajar)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انفجرت (infajart) انفجرت (infajart) انفجر (infajar) انفجرنا (infajarna) انفجرتو (infajartu) انفجرو (infajaru)
f انفجرتي (infajarti) انفجرت (infajarat)
present m بنفجر (banfajer) بتنفجر (btinfajer) بنفجر (binfajer) مننفجر (mninfajer) بتنفجرو (btinfajru) بنفجرو (binfajru)
f بتنفجري (btinfajri) بتنفجر (btinfajer)
subjunctive m انفجر (anfajer) تنفجر (tinfajer) ينفجر (yinfajer) ننفجر (ninfajer) تنفجرو (tinfajru) ينفجرو (yinfajru)
f تنفجري (tinfajri) تنفجر (tinfajer)
imperative m انفجر (infajer) انفجرو (infajru)
f انفجري (infajri)