زناء
Jump to navigation
Jump to search
Arabic[edit]
Etymology[edit]
From زَنَى (zanā, “to commit adultery”).
Noun[edit]
زِنَاء • (zināʔ) m
- verbal noun of زَنَى (zanā) (form I)
- adultery, fornication
Declension[edit]
Declension of noun زِنَاء (zināʔ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | زِنَاء zināʔ |
الزِّنَاء az-zināʔ |
زِنَاء zināʔ |
Nominative | زِنَاءٌ zināʔun |
الزِّنَاءُ az-zināʔu |
زِنَاءُ zināʔu |
Accusative | زِنَاءً zināʔan |
الزِّنَاءَ az-zināʔa |
زِنَاءَ zināʔa |
Genitive | زِنَاءٍ zināʔin |
الزِّنَاءِ az-zināʔi |
زِنَاءِ zināʔi |
Alternative forms[edit]
- زِنًا (zinan)
Synonyms[edit]
- زِنًى (zinan)
Related terms[edit]
Descendants[edit]
Persian[edit]
Alternative forms[edit]
- زنا (zenâ)
Etymology[edit]
Noun[edit]
Dari | زناء |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | зино |
زناء • (zenâ')
- fornicating, committing fornication
- adultery
- fornication
References[edit]
- Steingass, Francis Joseph (1892) “زناء”, in A Comprehensive Persian–English dictionary, London: Routledge & K. Paul