ördek

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوردك‎ (ördek, “duck”), from Proto-Turkic *ebürdek, *ȫrdek (“duck”). Cognate with Karakhanid اۥرْدَكْ‎ (ördek, “duck”).

Pronunciation

• IPA^(key): [øɾ̝̊ˈdéc]

Noun

ördek (definite accusative ördeği, plural ördekler)

1. (ornithology) duck

Declension

Inflection
Nominative	ördek
Definite accusative	ördeği
	Singular	Plural
Nominative	ördek	ördekler
Definite accusative	ördeği	ördekleri
Dative	ördeğe	ördeklere
Locative	ördekte	ördeklerde
Ablative	ördekten	ördeklerden
Genitive	ördeğin	ördeklerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular ördeğim ördeklerim 2nd singular ördeğin ördeklerin 3rd singular ördeği ördekleri 1st plural ördeğimiz ördeklerimiz 2nd plural ördeğiniz ördekleriniz 3rd plural ördekleri ördekleri

---

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *ebürdek (“duck”).

Pronunciation

• IPA^(key): [œːrdœk]

Noun

ördek (definite accusative ördekördegi, plural ördekler)

1. (ornithology) duck

Declension

    declension of ördek

	singular	plural
nominative	ördek	ördekler
accusative	ördegi	ördekleri
genitive	ördegiň	ördekleriň
dative	ördege	ördeklere
locative	ördekde	ördeklerde
ablative	ördekden	ördeklerden