ördek

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوردك‎ (ördek, “duck”), from Proto-Turkic *ebürdek, *ȫrdek (“duck”). Cognate with Karakhanid اۥرْدَكْ‎ (ördek, “duck”).

Pronunciation

• IPA^(key): [øɾ̝̊ˈdéc]

Noun

ördek (definite accusative ördeği, plural ördekler)

1. (ornithology) duck
2. bedpan

Declension

Inflection
Nominative	ördek
Definite accusative	ördeği
	Singular	Plural
Nominative	ördek	ördekler
Definite accusative	ördeği	ördekleri
Dative	ördeğe	ördeklere
Locative	ördekte	ördeklerde
Ablative	ördekten	ördeklerden
Genitive	ördeğin	ördeklerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular ördeğim ördeklerim 2nd singular ördeğin ördeklerin 3rd singular ördeği ördekleri 1st plural ördeğimiz ördeklerimiz 2nd plural ördeğiniz ördekleriniz 3rd plural ördekleri ördekleri Definite accusative Singular Plural 1st singular ördeğimi ördeklerimi 2nd singular ördeğini ördeklerini 3rd singular ördeğini ördeklerini 1st plural ördeğimizi ördeklerimizi 2nd plural ördeğinizi ördeklerinizi 3rd plural ördeklerini ördeklerini Dative Singular Plural 1st singular ördeğime ördeklerime 2nd singular ördeğine ördeklerine 3rd singular ördeğine ördeklerine 1st plural ördeğimize ördeklerimize 2nd plural ördeğinize ördeklerinize 3rd plural ördeklerine ördeklerine Locative Singular Plural 1st singular ördeğimde ördeklerimde 2nd singular ördeğinde ördeklerinde 3rd singular ördeğinde ördeklerinde 1st plural ördeğimizde ördeklerimizde 2nd plural ördeğinizde ördeklerinizde 3rd plural ördeklerinde ördeklerinde Ablative Singular Plural 1st singular ördeğimden ördeklerimden 2nd singular ördeğinden ördeklerinden 3rd singular ördeğinden ördeklerinden 1st plural ördeğimizden ördeklerimizden 2nd plural ördeğinizden ördeklerinizden 3rd plural ördeklerinden ördeklerinden Genitive Singular Plural 1st singular ördeğimin ördeklerimin 2nd singular ördeğinin ördeklerinin 3rd singular ördeğinin ördeklerinin 1st plural ördeğimizin ördeklerimizin 2nd plural ördeğinizin ördeklerinizin 3rd plural ördeklerinin ördeklerinin

---

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *ebürdek (“duck”).

Pronunciation

• IPA^(key): [œːrdœk]

Noun

ördek (definite accusative ördegi, plural ördekler)

1. (ornithology) duck

Declension

Declension of ördek

	singular	plural
nominative	ördek	ördekler
accusative	ördeki	ördekleri
genitive	ördekiň	ördekleriň
dative	ördeke	ördeklere
locative	ördekde	ördeklerde
ablative	ördekden	ördeklerden