þyrsklingr
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology[edit]
From þorskr (“cod”) + -lingr.
Noun[edit]
þyrsklingr m
Declension[edit]
Declension of þyrsklingr (strong a-stem)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þyrsklingr | þyrsklingrinn | þyrsklingar | þyrsklingarnir |
| accusative | þyrskling | þyrsklinginn | þyrsklinga | þyrsklingana |
| dative | þyrsklingi | þyrsklinginum | þyrsklingum | þyrsklingunum |
| genitive | þyrsklings | þyrsklingsins | þyrsklinga | þyrsklinganna |
References[edit]
- þyrsklingr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.