şart

See also: sart and sårt

Turkish

Etymology

From Arabic شَرْط (šarṭ).

Noun

şart (definite accusative şartı, plural şartlar)

1. condition

Declension

declension of şart

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	şart	şartlar
definite accusative (belirtme)	şartı	şartları
dative (yönelme)	şarta	şartlara
locative (bulunma)	şartta	şartlarda
ablative (ayrılma)	şarttan	şartlardan
genitive (tamlayan)	şartın	şartların

Synonyms

• koşul