koşul

Turkish

Etymology

From koş- +‎ -ul.

Noun

koşul (definite accusative koşulu, plural koşullar)

1. condition, standard

   Synonym: şart

   Kimi ülkelerde yaşam koşullar bizden çok geridedir.

   Living standards in some countries are very much behind that of ours.

Declension

Inflection
Nominative	koşul
Definite accusative	koşulu
	Singular	Plural
Nominative	koşul	koşullar
Definite accusative	koşulu	koşulları
Dative	koşula	koşullara
Locative	koşulda	koşullarda
Ablative	koşuldan	koşullardan
Genitive	koşulun	koşulların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular koşulum koşullarım 2nd singular koşulun koşulların 3rd singular koşulu koşulları 1st plural koşulumuz koşullarımız 2nd plural koşulunuz koşullarınız 3rd plural koşulları koşulları Definite accusative Singular Plural 1st singular koşulumu koşullarımı 2nd singular koşulunu koşullarını 3rd singular koşulunu koşullarını 1st plural koşulumuzu koşullarımızı 2nd plural koşulunuzu koşullarınızı 3rd plural koşullarını koşullarını Dative Singular Plural 1st singular koşuluma koşullarıma 2nd singular koşuluna koşullarına 3rd singular koşuluna koşullarına 1st plural koşulumuza koşullarımıza 2nd plural koşulunuza koşullarınıza 3rd plural koşullarına koşullarına Locative Singular Plural 1st singular koşulumda koşullarımda 2nd singular koşulunda koşullarında 3rd singular koşulunda koşullarında 1st plural koşulumuzda koşullarımızda 2nd plural koşulunuzda koşullarınızda 3rd plural koşullarında koşullarında Ablative Singular Plural 1st singular koşulumdan koşullarımdan 2nd singular koşulundan koşullarından 3rd singular koşulundan koşullarından 1st plural koşulumuzdan koşullarımızdan 2nd plural koşulunuzdan koşullarınızdan 3rd plural koşullarından koşullarından Genitive Singular Plural 1st singular koşulumun koşullarımın 2nd singular koşulunun koşullarının 3rd singular koşulunun koşullarının 1st plural koşulumuzun koşullarımızın 2nd plural koşulunuzun koşullarınızın 3rd plural koşullarının koşullarının