Πολύκλειτος

Ancient Greek

Etymology

Compound of πολύ (polú, “very”) +‎ κλειτός (kleitós, “famed”): “much-renowned”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/ → /poˈly.kli.tos/ → /poˈli.kli.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.kli.tos/

Proper noun

Πολῠ́κλειτος • (Polúkleitos) m (genitive Πολυκλείτου); second declension

1. a male given name, equivalent to English Polyclitus

Declension

Second declension of ὁ Πολῠ́κλειτος; τοῦ Πολῠκλείτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Πολῠ́κλειτος ho Polúkleitos	τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polukleítō	οἱ Πολῠ́κλειτοι hoi Polúkleitoi
Genitive	τοῦ Πολῠκλείτου toû Polukleítou	τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polukleítoin	τῶν Πολῠκλείτων tôn Polukleítōn
Dative	τῷ Πολῠκλείτῳ tôi Polukleítōi	τοῖν Πολῠκλείτοιν toîn Polukleítoin	τοῖς Πολῠκλείτοις toîs Polukleítois
Accusative	τὸν Πολῠ́κλειτον tòn Polúkleiton	τὼ Πολῠκλείτω tṑ Polukleítō	τοὺς Πολῠκλείτους toùs Polukleítous
Vocative	Πολῠ́κλειτε Polúkleite	Πολῠκλείτω Polukleítō	Πολῠ́κλειτοι Polúkleitoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.