Σεμπρώνιος

Ancient Greek

Etymology

From Latin Semprōnius.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sem.prɔ̌ː.ni.os/ → /semˈpro.ni.os/ → /semˈbro.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sem.prɔ̌ː.ni.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /semˈpro.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /semˈpro.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /semˈpro.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /semˈbro.ni.os/

Proper noun

Σεμπρώνῐος • (Semprṓnios) m (genitive Σεμπρωνῐ́ου); second declension

1. Sempronius; a member of the Roman Sempronius gens

Inflection

Second declension of ὁ Σεμπρώνῐος; τοῦ Σεμπρωνῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σεμπρώνῐος ho Semprṓnios	τὼ Σεμπρωνῐ́ω tṑ Semprōníō	οἱ Σεμπρώνῐοι hoi Semprṓnioi
Genitive	τοῦ Σεμπρωνῐ́ου toû Semprōníou	τοῖν Σεμπρωνῐ́οιν toîn Semprōníoin	τῶν Σεμπρωνῐ́ων tôn Semprōníōn
Dative	τῷ Σεμπρωνῐ́ῳ tôi Semprōníōi	τοῖν Σεμπρωνῐ́οιν toîn Semprōníoin	τοῖς Σεμπρωνῐ́οις toîs Semprōníois
Accusative	τὸν Σεμπρώνῐον tòn Semprṓnion	τὼ Σεμπρωνῐ́ω tṑ Semprōníō	τοὺς Σεμπρωνῐ́ους toùs Semprōníous
Vocative	Σεμπρώνῐε Semprṓnie	Σεμπρωνῐ́ω Semprōníō	Σεμπρώνῐοι Semprṓnioi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Σεμπρώνιος (Semprónios)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025
• Σεμπρώνιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette