αβούλητος

Greek

Adjective

αβούλητος • (avoúlitos) m (feminine αβούλητη, neuter αβούλητο)

1. involuntary, unintentional
2. unwitting

Declension

Declension of αβούλητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αβούλητος •	αβούλητη •	αβούλητο •	αβούλητοι •	αβούλητες •	αβούλητα •
genitive	αβούλητου •	αβούλητης •	αβούλητου •	αβούλητων •	αβούλητων •	αβούλητων •
accusative	αβούλητο •	αβούλητη •	αβούλητο •	αβούλητους •	αβούλητες •	αβούλητα •
vocative	αβούλητε •	αβούλητη •	αβούλητο •	αβούλητοι •	αβούλητες •	αβούλητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αβούλητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αβούλητος, etc.)