αγένειος

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀγένειος (agéneios, “beardless, boyish”) from privative ἀ- (“not”) + γένειον (géneion, “beard”). Synchronically analysable as α- +‎ γένι (“beard in Modern Greek”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈʝe.ni.os/
• Hyphenation: α‧γέ‧νει‧ος

Adjective

αγένειος • (agéneios) m (feminine αγένειος, neuter αγένειο)

1. beardless, unbearded
2. (figuratively) naive, youthful

Declension

Declension of αγένειος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αγένειος •	αγένειος •	αγένειο •	αγένειοι •	αγένειοι •	αγένεια •
genitive	αγένειου •	αγένειου •	αγένειου •	αγένειων •	αγένειων •	αγένειων •
accusative	αγένειο •	αγένειο •	αγένειο •	αγένειους •	αγένειους •	αγένεια •
vocative	αγένειε •	αγένειε •	αγένειο •	αγένειοι •	αγένειοι •	αγένεια •

See also

• αγένεια (agéneia, “discourtesy”)