αμύνομαι

See also: ἀμύνομαι

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ἀμύνομαι (amúnomai), from the mediopassive voice of Ancient Greek ἀμύνω (amúnō).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈmi.no.me/
• Hyphenation: α‧μύ‧νο‧μαι

Verb

αμύνομαι • (amýnomai) deponent (past αμύνθηκα)

1. to defend oneself
2. to brush off, repel

Conjugation

αμύνομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αμύνομαι	αμυνθώ
2 sg	αμύνεσαι	αμυνθείς
3 sg	αμύνεται	αμυνθεί
1 pl	αμυνόμαστε	αμυνθούμε
2 pl	αμύνεστε, αμυνόσαστε	αμυνθείτε
3 pl	αμύνονται	αμυνθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αμυνόμουν(α)	αμύνθηκα
2 sg	αμυνόσουν(α)	αμύνθηκες
3 sg	αμυνόταν(ε)	αμύνθηκε
1 pl	αμυνόμασταν, (‑όμαστε)	αμυνθήκαμε
2 pl	αμυνόσασταν, (‑όσαστε)	αμυνθήκατε
3 pl	αμύνονταν, (αμυνόντουσαν)	αμύνθηκαν, αμυνθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αμύνομαι ➤	θα αμυνθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αμύνεσαι, …	θα αμυνθείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αμυνθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αμυνθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αμυνθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	αμύνσου
2 pl	αμύνεστε	αμυνθείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	αμυνόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αμυνθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: άμυνα f (ámyna, “defence”)