ανατρεπτικός

Greek

Adjective

ανατρεπτικός • (anatreptikós) m (feminine ανατρεπτική, neuter ανατρεπτικό)

1. subversive, revolutionary, seditious
2. refuting, annulling

Declension

Declension of ανατρεπτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανατρεπτικός •	ανατρεπτική •	ανατρεπτικό •	ανατρεπτικοί •	ανατρεπτικές •	ανατρεπτικά •
genitive	ανατρεπτικού •	ανατρεπτικής •	ανατρεπτικού •	ανατρεπτικών •	ανατρεπτικών •	ανατρεπτικών •
accusative	ανατρεπτικό •	ανατρεπτική •	ανατρεπτικό •	ανατρεπτικούς •	ανατρεπτικές •	ανατρεπτικά •
vocative	ανατρεπτικέ •	ανατρεπτική •	ανατρεπτικό •	ανατρεπτικοί •	ανατρεπτικές •	ανατρεπτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανατρεπτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανατρεπτικός, etc.)