αναφώνηση

Greek

Noun

αναφώνηση • (anafónisi) f (plural αναφωνήσεις)

1. exclamation, interjection, cry, ejaculation

Declension

declension of αναφώνηση

case     \     number	singular	plural
nominative	αναφώνηση •	αναφωνήσεις •
genitive	αναφώνησης •	αναφωνήσεων •
accusative	αναφώνηση •	αναφωνήσεις •
vocative	αναφώνηση •	αναφωνήσεις •
Older or formal genitive singular: αναφωνήσεως •

Synonyms

• (grammar): επιφώνημα n (epifónima, “exclamation, interjection”)

Related terms

• see: αναφωνώ (anafonó, “to exclaim”)