ανόθευτος

Greek

Adjective

ανόθευτος • (anótheftos) m (feminine ανόθευτη, neuter ανόθευτο)

1. unadulterated, pure
2. unalloyed (metals)
3. honest, not fiddled (business, elections)

Declension

Declension of ανόθευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανόθευτος •	ανόθευτη •	ανόθευτο •	ανόθευτοι •	ανόθευτες •	ανόθευτα •
genitive	ανόθευτου •	ανόθευτης •	ανόθευτου •	ανόθευτων •	ανόθευτων •	ανόθευτων •
accusative	ανόθευτο •	ανόθευτη •	ανόθευτο •	ανόθευτους •	ανόθευτες •	ανόθευτα •
vocative	ανόθευτε •	ανόθευτη •	ανόθευτο •	ανόθευτοι •	ανόθευτες •	ανόθευτα •

Synonyms

• see: αμιγής (amigís, “unadulterated, pure”)