αποτυχία

See also: ἀποτυχία

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀποτυχία (apotukhía) from the verb ἀποτυγχάνω (apotunkhánō). By surface analysis, απο- (apo-) +‎ τύχ(η) (tých(i)) +‎ -ία (-ía). See the ancient τύχη f (túkhē, “luck”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.po.tiˈçi.a/
• Hyphenation: α‧πο‧τυ‧χί‧α

Noun

αποτυχία • (apotychía) f (plural αποτυχίες)

1. failure, defeat
2. setback, washout

Declension

declension of αποτυχία

case     \     number	singular	plural
nominative	αποτυχία •	αποτυχίες •
genitive	αποτυχίας •	αποτυχιών •
accusative	αποτυχία •	αποτυχίες •
vocative	αποτυχία •	αποτυχίες •

Antonyms

• επιτυχία f (epitychía, “success”)

Related terms

• ατυχία f (atychía, “misfortune”)
• αποτυχαίνω (apotychaíno, “to fail”), αποτυγχάνω (apotyncháno)
• αποτυχημένος (apotychiménos, “failed”, participle)
• επιτυχία f (epitychía, “success”)
• κακοτυχία f (kakotychía, “bad luck”)
• τυχερός (tycherós, “lucky”)
• and see: τύχη f (týchi, “luck”)