αρπακτικό
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἅρπα (hárpa, “bird of prey”).
Noun
αρπακτικό • (arpaktikó) n (plural αρπακτικά)
- bird of prey
- (more generally) predator
Declension
Declension of αρπακτικό
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αρπακτικό • | αρπακτικά • |
| genitive | αρπακτικού • | αρπακτικών • |
| accusative | αρπακτικό • | αρπακτικά • |
| vocative | αρπακτικό • | αρπακτικά • |
Adjective
αρπακτικό • (arpaktikó)
- Nominative, accusative and vocative neuter singular form of αρπακτικός (arpaktikós).