αταλαιπώρητος

See also: ἀταλαιπώρητος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ἀταλαιπώρητος (atalaipṓrētos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ta.leˈpo.ɾi.tos/
• Hyphenation: α‧τα‧λαι‧πώ‧ρη‧τος

Adjective

αταλαιπώρητος • (atalaipóritos) m (feminine αταλαιπώρητη, neuter αταλαιπώρητο)

1. having not suffered

   Antonym: ταλαιπωρημένος (talaiporiménos)

Declension

Declension of αταλαιπώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αταλαιπώρητος •	αταλαιπώρητη •	αταλαιπώρητο •	αταλαιπώρητοι •	αταλαιπώρητες •	αταλαιπώρητα •
genitive	αταλαιπώρητου •	αταλαιπώρητης •	αταλαιπώρητου •	αταλαιπώρητων •	αταλαιπώρητων •	αταλαιπώρητων •
accusative	αταλαιπώρητο •	αταλαιπώρητη •	αταλαιπώρητο •	αταλαιπώρητους •	αταλαιπώρητες •	αταλαιπώρητα •
vocative	αταλαιπώρητε •	αταλαιπώρητη •	αταλαιπώρητο •	αταλαιπώρητοι •	αταλαιπώρητες •	αταλαιπώρητα •

Related terms

• ταλαιπωρώ (talaiporó)

• and see: ταλαίπωρος (talaíporos, “suffering, miserable”)

Further reading

• αταλαιπώρητος - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language
• αταλαιπώρητος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language